Gecenin Kraliçesi - Królowa jednej nocy

Państwówka nam wprowadziła na polskie salony tureckie seriale, bo w końcu to na Jedynce poznaliśmy Wspaniałe Stulecie. Dłuższy czas temu mogliśmy na jej antenie oglądać serial z sułtanką Hürrem, czyli Meryem Uzerli w roli głównej. O tej niemieckiej aktorce tureckiego pochodzenia czytałam i słyszałam wiele opinii, jedni są nią absolutnie zachwyceni, a drudzy sądzą, że tylko w kostiumie jest w stanie dobrze zagrać, bo już "po cywilnemu" to niekoniecznie. Ja powiem tyle, że na pewno wyróżnia się na tle wielu innych aktorek, a jej mimika twarzy jest nie do podrobienia. Jak sobie poradziła w Gecenin Kraliçesi? 

Gecenin Kraliçesi, zapowiedź pierwszego odcinka, oficjalny kanał serialu na YouTube

Obejrzanych odcinków

WSZYSTKIE, czyli 15 tureckich z napisami

Dramatis personae

Kartal - wychowywany przez zabójcę swojego ojca, nieszczęśliwy w małżeństwie czterdziestolatek

Selin - Francuzka tureckiego pochodzenia, Kartal zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia

Aziz - przybrany ojciec Kartala i zabójca jego ojca, z jednej strony pocieszny dziadek, a z drugiej bezlitosny gangster

Emre - przyjaciel Kartala

Esra - niezrównoważona psychicznie córka Aziza, chorobliwie zakochana w mężu żona Kartala

Mert - syn Aziza, mięczak i wymoczek, lubi sobie wciągnąć koks, ciemnowłosy sobowtór Edwarda ze Zmierzchu

Hüma - siostra Aziza

Hakan - mąż Hümy, szwagier Aziza

Osman - synek Selin i Kartala

Sadık - przyrodni brat Selin

O czym to w ogóle jest?

Zaczyna się jak w jakimś filmie sensacyjnym. Jest noc, burza, deszcz leje jak z cebra. Gdzieś w jakimś ogrodzie stoi dom, który wygląda, jak zapyziały domek na drzewie, tylko trochę większy. Na kanapie śpi dziecko, pilnuje go jego ojciec, który sprawia wrażenie mocno zdenerwowanego, a wręcz przerażonego. W końcu przychodzi do niego dwóch gachów ze spluwami, wyprowadzają go na zewnątrz, żeby dziecko nie było świadkiem egzekucji. I zabijają faceta strzałem w głowę. Następnie ten starszy gach zarządza, żeby jego przydupas wyjechał gdzieś daleko, a on sam weźmie na wychowanie chłopczyka. 

Potem mamy napis, że minęło 30 lat i przenosimy się na południe Francji, do miejscowości Grasse. Przybywają tam w interesach Kartal i Emre. Ten pierwszy to smutny zamulacz, którego interesują tylko biznesy. Ten drugi z kolei nic tylko rozgląda się za dziewczynkami, w końcu próbuje zagadać do pewnej Francuzki po angielsku, ale ona po angielsku tylko a little, więc tak generalnie, to rozmowa jest jak z dupą w nocy. Do Francuzki podchodzi wtedy jej piękna koleżanka, Selin. Niczego nieświadomy Emre zaczyna gadać po turecku, myśląc że nikt go nie rozumie, a tu zdziwko, bo ta blondi, jak się okazuje, doskonale zna turecki. Dziewczynę zauważa też Kartal, któremu w tym momencie dosłownie odbija na jej punkcie. No i jeszcze mamy scenę, jak Selin widowiskowo (i obowiązkowo w slow motion) odgarnia włosy, jak w reklamie szamponu. 

Kartal od tego momentu nie myśli już o niczym, tylko o tureckiej piękności, więc kiedy tylko wydaje mu się, że ją widzi, podchodzi do niej, ale się okazuje oczywiście, że to nie ona. Następnym już razem rzeczywiście widzi Selin i za nic mając przepisy ruchu drogowego, zatrzymuje samochód na środku ulicy, a potem idzie do sklepu, w którym ją zauważył. Tam zastaje jednak tylko starszą przeziębioną panią, z którą próbuje się dogadać po angielsku, zgodnie z polską (i najwidoczniej znaną na całym świecie) zasadą, że jak ktoś cię nie rozumie, to mów do niego wolno i głośno. Po chwili do sklepu przychodzi także Emre, który zaczyna świergotać po turecku bardzo niekulturalne rzeczy pod adresem tamtej babki. Najlepsze następuje, kiedy Francuzka komentuje jego pieprzenie po turecku, bo jak się okazuje, zna turecki. Kartal próbuje ratować sytuację i przeprasza za kolegę, tym mocniej, gdy na miejscu pojawia się Selin, córka tej pani ze sklepu. Niestety tylko pogarsza sytuację, kiedy wylewa zupę, którą przyniosła matce Selin. 

Kartal się nie poddaje, jakby go określił Szaranowicz w konkursie skoków narciarskich, taki z niego fighter. Postanawia więc zaplusować u matki Selin i zanosi jej zupę (kiedy miał czas i gdzie do cholery ją ugotował, nie mam pojęcia), wpychając się przy okazji do domu. Obie kobiety są pod wrażeniem. Potem Selin zgadza się pokazać Kartalowi miasto i zabiera go w porywającą wycieczkę skuterkiem. Kobieta zaprowadza go między innymi do muzeum perfum. Później idą na romantik kolację, gdzie Kartal zdaje się na smak Selin i prosi ją, by sama wybrała jedzenie, a on zje cokolwiek mu przyniosą. Przynieśli ślimaki, a Selin ciśnie teraz ostrą bekę z Turka, męczącego się z wyciąganiem gluta z muszli. Ostatecznie jednak obydwoje śmieją się i takie tam, tańczą sobie potem.

Jeszcze później Selin zabiera Kartala do oranżerii, w której pokazuje mu wyjątkowy kwiat, zwany królową jednej nocy (tajemnica tytułu rozwiązana). Na Wikipedii możemy przeczytać, że razem spędzają romantyczny wieczór, a także przeżywają swój pierwszy pocałunek nad morzem o wschodzie słońca. Pięknie to ktoś napisał. Ale to tak nie do końca było, bo swój pierwszy pocałunek (co tam pocałunek, seks się nawet odbywał) przeżywają właśnie w tej oranżerii. Finalnie jeszcze lądują na plaży i tam się obściskują w wodzie przy wschodzącym słońcu. 

Kolejnego dnia Kartal musi wracać do Stambułu. Selin z kolei tworzy perfumy o "zapachu miłości" (bo tak ogólnie, to Selin zajmuje się tworzeniem perfum) i pędzi na skuterku na lotnisko. Tam czeka na nią Kartal, który już prawie musiał iść na samolot, ale w ostatniej chwili zauważa wbiegającą na lotnisko Selin. Mamy tutaj oczywiście ckliwą scenę pożegnania, że odkleić się od siebie nie mogą. On dostaje od niej perfumy i obiecuje, że pozałatwia swoje sprawy, a potem do niej wróci.

Gdy jednak wraca do domu, okazuje się, że nie będzie to takie proste. Kartal jest tym chłopczykiem, któremu gangsterka zabiła ojca, a teraz Aziz jest jego przybranym ojcem i (co gorsza) także teściem, gdyż Kartal ożenił się z córką Aziza. Poznajemy także resztę tej cudownej rodzinki. Hüma i Hakan oraz najmłodszy syn Aziza - Mert, tak jakby trochę nie przepadają za Kartalem. Mert jest zazdrosny w ch.. (no bardzo jest zazdrosny) o szacunek, jakim darzy Kartala jego ojciec. Odchył w drugą stronę ma za to Esra, która tak bardzo kocha Kartala, że gdy ten oznajmia jej, że odchodzi, postanawia rozbić samochód, którym jadą we dwoje, wjeżdżając w drzewo, byle tylko nie dać mu się zostawić. Tyle tylko, że nie do końca pykło, bo Kartalowi nic się nie stało, a ona sama mocno się poobijała, ale żyje i nawet nie straciła pamięci (że też scenarzyści o tym nie pomyśleli). Do Kartala dzwoni Selin i gdy dowiaduje się, że ten miał wypadek, postanawia przyjechać do Stambułu. Niestety nie może się z nim skontaktować, więc dzwoni do Emrego, a ten załatwia jej hotel. W międzyczasie Kartal rozmawia z Azizem o całej sprawie, a ten stawia sprawę jasno - nie ma takiej opcji, żeby Kartal odszedł do innej. Podobnego zdania jest Emre, który boi się, że Aziz mógłby ich za to wszystkich sprzątnąć. Tak więc Kartal idzie do hotelu i w okrutnie paskudnych słowach każe Selin odejść i wyjechać do Francji. 

I znowu mamy przyspieszenie, mijają cztery lata. Okazuje się, że Kartal gra w tym samym klubie, co taki na przykład Onur z No: 309, bo trafił do bramki za pierwszym razem (if you know, what I mean). Selin obchodzi z rodziną czwarte urodziny swojego synka. Tego samego dnia otrzymuje z Turcji list od swojego przyrodniego brata (warto jeszcze dodać, że obydwoje są dziećmi tego przydupasa Aziza, który zabił ojca Kartala). Postanawia pojechać do niego. Pamiętacie jeszcze ten "zapyziały domek na drzewie"? Tam właśnie mieszka teraz brat Selin z pazerną żoną i córką. Teraz już lecąc skrótem, bo i tak znowu za dużo napisałam, kobieta poznaje Aziza, który również zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Stary tak się nakręca, że już wkrótce zaprasza Selin do swojego domu, a tam... sami się domyślcie. Oczywiście następuje spotkanie Selin i Kartala. No i teraz to dopiero się zaczyna dramat, ale to już sami sobie obejrzyjcie.

Ocena ogólna

W sumie to nie wiem, dlaczego akurat Turkom się ten serial średnio podobał. Jak dla mnie spoko, pierwszy odcinek i od razu konkrety. W większości seriali tureckich należy się spodziewać pierwszego złapania za rączki gdzieś w granicach 4 odcinka, a tu po 50 minutach już było po seksie. Może po prostu w Turcji wolą, jak fabuła idzie w tempie do przodu krok, do tyłu dwa. Wiadomo też, kto jest kim (no może oprócz tego głosu w słuchawce, który gada do Selin, żeby się mściła). Być może w późniejszych odcinkach coś się skiepści, ale jak dotąd jest naprawdę dobrze, mało zapychaczy dają i patologia aż tak bardzo się nie rzuca w oczy, jak w przypadku Asla Vazgeçmem. 

Podobał mi się też ten językowy miszmasz w pierwszym odcinku. Turecki, francuski, angielski, angielski z tureckim akcentem i turecki z akcentem francuskim. Dobrze się słuchało.

Nie byłabym jednak sobą, gdybym trochę nie ponarzekała. Po pierwsze, ten serial wygląda czasem, jakby w blenderze zmiksował ze sobą melodramat, komedię romantyczną i kryminał, razem z ich ścieżkami dźwiękowymi. Mamy więc czasem sondtrack tak pompatyczny, że aż skręca flaki, czasem niemożliwie ckliwy, że łzy same lecą z oczu, a czasem podpieprzony żywcem z Love Actually. Zresztą cały wątek z Kartalem i Selin w Grasse jest jak zaginione sceny z tego filmu. Poza tym rozwaliła mnie ta Enya w scenach oranżeryjnych, no litości. 

Niemniej jednak nie ma się nad czym pastwić, bo trzyma się to wszystko kupy, mimo że poplątane te ich losy. Daję 5 poziomek bez szypułek na 6 możliwych, bo całkiem mi się podobało. Meryem Uzerli moim zdaniem daje sobie tutaj radę.