Bay Yanlış - Niewłaściwy facet

Lato 2020 w tureckich serialach otwarte! Mimo wywołanego przez pandemię zastoju w branży i nagłego przerwania emisji nowych odcinków tureckich produkcji w sezonie wiosennym, udało się tureckim stacjom telewizyjnym wystartować z letnimi nowościami. A latem, jak to latem - mamy do wyboru głównie produkcje lekkie, łatwe i przyjemne, czyli rom-comy i komedie obyczajowe. Dziś zaczynam doroczne przyglądanie się nowościom - w kolejnych tygodniach będę wrzucać "recenzje" na rozruch, żeby przekonać się, czy którąkolwiek z nich da się w ogóle oglądać. Jako pierwsza pod siekierę idzie chyba najgorętsza tegoroczna propozycja - Bay Yanlış, serial produkowany przez Gold Film dla stacji FOX. Czy jest o co kruszyć kopie? Przekonajmy się!

Mniej farmaceutyki, a więcej erotyki.

I wszystkim to wyjdzie na zdrowie.

Marian Janusz Paździoch, odc. 413, Totto Pronto

Bay Yanlış, kadr z odc. 2, Gold Film dla FOX, www.fox.com.tr

Obejrzanych odcinków

3

Dramatis personae

Ezgi - młoda desperatka, która ma pecha do facetów

Özgür - właściciel znanego restauracjo-baru, DJ, a jak trzeba, to i barman, playboy, miłośnik obdartych rękawów

Cansu - kuzynka i przyjaciółka Ezgi, kręci z jednym doktorkiem

Deniz - przyjaciółka Cansu i Ezgi, prawniczka

Levent - lekarz, facet Cansu

Ozan - kucharz i kumpel Özgüra

Serdar - ten doktorek, któremu Ezgi wpadła pod auto

Soner - ex Ezgi, którego ona wciąż nie może przeboleć

Nevin - matka Ezgi, strażniczka jej zegara biologicznego

Ünal - mąż Nevin, tata Lorda Onura

Sevim - matka Özgüra, chciałaby, żeby jej syn się wreszcie ustatkował

Ebru - siostra Özgüra

Emre - barman z lokalu Özgüra

Gizem - menedżerka tego lokalu

İrem - ten małpiszon, który pracuje w tej samej kancelarii, co Deniz, lubi rywalizować

O czym to w ogóle jest?

Zaczynamy od gorzkich żali głównej bohaterki. Ezgi rozpacza, bo kolejny jej związek rozsypał się jak draże na podłodze. Z dużą dozą autoironii Ezgi opowiada o tym, jaka to była głupia i naiwna, i jak chciała zrobić swojemu facetowi niespodziankę, ale gówno z tego wyszło, bo facet przyprowadził sobie nową dziewczynę. Po szybciutkim przeskoku czasowym kobieta spotyka się ze swoimi przyjaciółkami, które wspominają najgorsze związki Ezgi. Jednego nakryła na zdradzie (jej szczęście, bo gość wyglądał jak Yeti), drugi okazał się złodziejem samochodów, a trzeci wziął na nią pożyczkę i zwiał z forsą. Po czwartej skusze Ezgi przysięga, że już nigdy nie zwiąże się z nieodpowiednim mężczyzną. Jak wiadomo z tytułu tego serialu, długo nie wytrzyma. 

A teraz idziemy na jednego poznajemy Özgüra, jak mknie swoim wypasionym autem i przybywa do jakiegoś lokalu. Początkowo bawi się w barmana, ale wkrótce trafia za konsoletę, znad której szczerzy kły jako disc jockey (Hi Fi Superstar). Laski szaleją! Każda go tam rwie, ale jedna szczególnie, no nie minęło chyba nawet 15 minut, a Özgür już idzie dupczyć. 

Rankiem oczywiście laska uważa, że od razu będą razem i chce mu robić śniadanka (no i co, może jeszcze kanapki z ogórkiem, hę?), na co on bardzo uprzejmie pozbywa się jej z mieszkania, bo seksik bardzo fajny był, ale idź już sobie. 

Z kolei Ezgi zamiast awansować, zostaje wyrzucona z roboty. Ale jeszcze zanim do niej dociera, rozwala firmowe auto i idzie piechty, gdy wnet zaczyna lać deszcz, więc kobieta łapie taksówkę, a w tym samym momencie wsiada do niej Özgür, no i ona nie życzy sobie, żeby on z nią jechał, ale i tak jadą razem, bo do tej samej dzielni, i się przekomarzają w tej taksie, bla bla bla. A potem, jak już ją wylali, dzwoni do niej jej ex i oznajmia, że ten dom, w którym ona mieszka, to w sumie na niego jest zapisany, no i żeby się wyprowadziła. No i ona po tej wieści wpada pod samochód, okazuje się, że potrącił ją jakiś lekarz, którego zna jej kuzynko-przyjaciółka. 

No ale już zostawmy na razie drobne niuanse, bo czas nagli. Cansu rezerwuje stolik w knajpie, gdzie przyjaciółki mają sobie zrobić babskie spotkanie. Pierwsza przybywa Ezgi, no i musi niestety siedzieć tam sama, bo Deniz musi zostać w pracy, a Cansu i jej Leventa zebrało na amory. Ezgi popija więc kolejne drinki, aż w końcu w knajpie jakiś typ oświadcza się swojej dziewczynie i się okazuje, że t przecież niewierny Soner, były facet Ezgi, co ją jeszcze bardziej dołuje i wkurwia. 

Jakby mało było zbiegów okoliczności, to na dodatek rozgrywa się to wszystko w lokalu, w którym pracuje ten troglodyta z taksówki, czyli Özgür. Ezgi po paru głębszych już coś bredzi, on biadoli, że musi tego słuchać, aż wreszcie nadchodzi czas, że trzeba zamykać restaurację. Ta mała piła dziś i jest wstawiona, Özgür musi coś z tym fantem zrobić, więc bierze ją w te wielkie łapska i zaprowadza do hotelu. 

Teraz mała przerwa na Kiepskich. W odcinku, w którym stary tapczan zarywa się pod Ferdkiem i Haliną, Ferdas poszukuje nowego legowiska. No i prezes Kozłowski chce mu oddać swoje łóżko, zgadnijcie teraz jakie... 

I to jest, panie Ferdku, prawdziwy wirujący seks!
Tapczan, odc. 470

Tak, tak, dobrze czaicie, to okrągłe łóżko, zupełnie takie, jak w Bay Yanlış.

Bay Yanlış, Gold Film dla FOX, odc. 1

No dobra, wracamy do serialu. Ezgi jest ubzdryngolona, a Özgür nie wygląda na zainteresowanego, zwłaszcza gdy ona zaczyna płakać żałośnie, więc z cimcirimcim chyba raczej będą nici, choć ona go nawet całuje, ale cóż z tego, skoro od razu zasypia. Ale tak czy inaczej, obydwoje śpią w tym jednym łóżku i się w nim budzą nazajutrz rano. On idzie pod prysznic (bardzo istotny element fabuły tego typu seriali), a ona czmycha niepostrzeżenie, zawstydzona tym, że mogło do czegoś dojść.

Dacie wiarę, że ja piszę i piszę, a minęła dopiero godzina pierwszego odcinka? To teraz zagęszczamy ruchy. Özgür udzielił wcześniej wywiadu jednej dziennikarce, no i ona niedługo potem do niego przyłazi i idzie z nim do łóżka (bo a gdzie indziej?). Ale na drugi dzień do drzwi mieszkania Özgüra puka ta laska, z którą spał na samym początku, bo jej się ubzdurało, że zostali parą. Laska wyrzuca dziennikarkę za drzwi, Özgür robi wszystko, byle samemu nie dostać się w jej ręce, więc przeskakuje przez dzielące dwa apartamenty ogrodzenie (na szczęście niskie) i dostaje się na taras swojej sąsiadki, którą okazuje się Cansu, a żeby było ciekawiej, u Cansu urzęduje obecnie Ezgi. No i dzięki tej akcji Özgür i Ezgi poznają się z imienia i zostają sąsiadami. A skoro zostali sąsiadami, to sporo ze sobą rozmawiają, a on zaczyna jej doradzać w kwestiach uczuciowych. 

Dziennikarka zaś obsmarowuje nieco Özgüra w swoim materiale dla magazynu biznesowego, po przeczytaniu którego jego matka dostaje apopleksji.

patrzcie, nawet w fikcyjnej tureckiej prasie mówią o 500+;
Bay Yanlış, Gold Film dla FOX, odc. 1

Z kolei Cansu ma straszne parcie na sparowanie Ezgi i tego doktora, któremu tamta niemota wpadła pod samochód. Ale wszyscy dobrze wiemy, że nic z tego nie będzie, bo Ezgi, choćby zaprzeczała, już wyraźnie leci na Özgüra. A tak przy okazji, czy ten doktor Serdar to nie jest przypadkiem ten typ z Yasak Elma, który wydawał mi się podobny do Kudłatego ze Scooby-Doo? Kız, tym bardziej w to nie wchodź. Chcesz do końca życia łapać ludzi przebranych za duchy? 

Ocena ogólna

Ha! Część z was zapewne weszła tu zobaczyć, jak biorę wałek do ciasta i okładam nim ten serial. Ale muszę was zdziwić. Ba! Samą siebie zadziwiam - ten serial jest dużo lepszy, niż mi się wydawało. No, może nie popadajmy z jednej skrajności w drugą, nie mówię, że to jakieś arcydzieło i w ogóle najlepsza komedia, jaką w życiu widziałam, ale na serio jest to serial, który pozytywnie mnie zaskoczył, mimo całego szeregu czynników, za które powinien być przeze mnie skreślony już na starcie, a jednak tak się nie stało. 

Zacznijmy od pary głównych bohaterów. Z jednej strony to typowe postaci z rom-comów, nakreślone płytko i tak, żeby widz nawet nie próbował doszukać się w nich głębi. Ezgi to zraniona przez rząd facetów łania, która robi się coraz bardziej thirsty. Özgür to lekkoduch, który bierze z życia to, co przyjemne, a całą resztą w ogóle się nie przejmuje. Mimo że do tej pory jakoś nieszczególnie poważałam Özge Gürel i Cana Yamana (jako aktorów, żeby była jasność), tak muszę przyznać, że zostali dobrze dobrani do swoich ról. Od niej widzowie zdążyli już trochę odpocząć, a on wykorzystuje swoje pięć minut na adonisowym piedestale. Do tego grali już kiedyś razem (w Dolunay), więc taka powtórka z rozrywki dla wielu będzie olbrzymią zaletą serialu. 

W Pitoku (Erkenci Kuş) postać grana przez Cana Yamana była dla mnie nie do strawienia (sorry, not sorry), zarówno pod względem zarysu charakterologicznego, jak i w wymiarze czysto wizualnym. Cana w Pitoku uważam za mega pretensjonalną postać, przedobrzoną i na papierze, i w samej grze (zresztą całego Pitoka uważam za dzieło z zadęciem i parciem na zrobienie drugiego Kiralıka - opinia, nie fakt). Natomiast Özgür jest takim niezbyt mądrym gościem, po którym od razu widać, że rozumem to on na życie nie zarabia, ale i tak osiągnął sukces i ma jakąś tam swoją mądrość życiową, zaś Yaman gra go na lekkiej wyjebce - z luzem i wyczuwalną dozą autoironii, co tylko dodaje tej postaci uroku i naturalności. I Özgür nie zachowuje się jak żałosny klaun, jak np. Kerem w Afili Aşk. W tym momencie pewnie już szukacie kamienia, żeby nim rzucić w ekran ;) 

Wymiar wizualny z kolei niewiele drgnął, bo on mi się po prostu nie podoba i widok jego klaty nie robi mi absolutnie nic - patrzę na niego, jak na Dawida dłuta Michała Anioła, i myślę sobie, że to zajebiście wyrzeźbiony kawał marmuru, ale generalnie rzeźby mnie nie podniecają. Ale Özgür jest o tyle "ładniejszy", że przynajmniej ma podstrzyżone włosy, co sprawia, że mimo okropnej stylówki luksusowego obdartusa, przynajmniej jego czaszka wygląda estetycznie. Ach, ja to chyba byłam fryzjerem w poprzednim życiu. A jeśli zasłużę na kolejne, to chciałabym w nim być fryzjerem i strzyc piękne koreańskie włosy.

Ezgi zaś, mimo że zaczyna zachowywać się jak osoba totalnie pozbawiona RiGCz'u, też ma na swój irytujący sposób jakiś wdzięk i to chyba pierwsza bohaterka grana przez Gürel, dla której mam choć krztę sympatii. Bawi mnie w tej postaci, że zachowuje się momentami jak idiotka, ale przynajmniej ma tego świadomość. 

Sam świat przedstawiony to taki typowy kolorowy świat tureckiego FOXa i Gold Film. Dużo żywych barw, bogate lokalizacje, niemal sterylne wnętrza i generalnie robi to wrażenie, jakby ludzie żyli w tym uniwersum jak wewnątrz bańki mydlanej. Ale to problem wielu tureckich rom-comów, więc jak zdarta płyta powtórzę to pewnie jeszcze milion razy, przy okazji innych produkcji. Realizacyjnie jest spoko, a ścieżka dźwiękowa trochę jak miks oklepanych motywów muzycznych z komedii romantycznych, ale spójna z treścią serialu i niemęcząca. 

Jak ten serial wypada na płaszczyźnie komediowej? To akurat przedstawiciel tego rodzaju rom-comów, w których bawi raczej ogólna atmosfera, niż gagi mające wywoływać salwy śmiechu. Niewiele się śmiałam na tych pierwszych odcinkach, ale też ten humor mnie nie bolał, bo twórcy nie obrzucali mnie dowcipasami. Beznadziejne jak zawsze są te efekty dźwiękowe, mające dośmiesznić sceny, ale to się mało gdzie udaje. I nie zapominajmy o tym, ile tu klisz, banalnych rozwiązań i zbiegów okoliczności, które dla osób mających na koncie cytrylion obejrzanych seriali są oczywistą oczywistością. Do tego szczucie klatą w wymiarze, o którym fizjologom się nie śniło. Ale i tak, o wielkie dziwo, seans był dla mnie nawet znośny, żeby nie powiedzieć, że przyjemny.

Czy zaintrygowała mnie sama historia? No, nie do końca. Jeszcze nie wiem, czy będzie mi się chciało kontynuować oglądanie, zobaczę najpierw, jak sobie radzi konkurencja. Tak naprawdę, to z tego pomysłu powinno się zrobić trwający półtorej godziny film pełnometrażowy, bo nie wiem, jak dużo zapychaczy trzeba, żeby z tego wycisnąć coś więcej, ale serial pewnie i tak będzie miał z trylion odcinków, bo jakoś tak mi się wydaje, że roznegliżowany Can Yaman to widok pożądany wśród publiczności. W każdym razie jest to całkiem niezła komedyja na lato, a że w tym porąbanym roku nie ma specjalnego wyboru, Niewłaściwy facet może się okazać właściwym serialem.