Çoban Yıldızı - Gwiazda Pasterza

Çoban Yıldızı, które za chwile zostanie przypomniane w ramach Odgrzewanych kotletów, to zdaje się pierwszy serial, przy tłumaczeniu którego pomagałam (spokojnie, nie tłumaczyłam z tureckiego, rzecz jasna, tylko z angielskiego). Dopiero wtedy uświadomiłam sobie, jak cholernie żmudną robotę przyjmują na siebie osoby, które poświęcają swój wolny czas (mnóstwo czasu), żeby opracować dla wciąż powiększającego się grona odbiorców odcinki z polskim tłumaczeniem. Dlatego absolutnie szanuję wszystkie grupy, dzięki którym polski widz może ze zrozumieniem oglądać dużo więcej tureckich seriali, niż te, które lecą w polskiej telewizji. A teraz już omówienie pierwotnie opublikowane na starym blogu.

Çoban Yıldızı, odc.1, www.fox.com.tr

Obejrzanych odcinków

7 oryginalnej długości (w tym 4 pierwsze po polsku oraz 13, 16 i 17 po angielsku)

Dramatis personae 

Zühre - młoda kobieta, którą ojciec sprzedał staremu prykowi za parę hektarów

Seyit - kamieniarz, poznaje Zühre w dramatycznych okolicznościach

Fikret - niedogolony dziad, któremu zachciało się żenić na stare lata

Zekkar - syn Fikreta, okrutna menda, właściciel klubu nocnego, świnia i erosoman

Ali - syn Zekkara, zakochuje się w siostrze Seyita

Rüveyda - siostra Seyita

Cevahir - matka Seyita i Rüveydy, porzucona przez męża 

İbrahim - mąż Cevahir i ojciec jej dzieci, palant odszedł od rodziny

Şerife - próżna konkubina İbrahima, która udaje lepszą niż jest i kolaboruje z Zekkarem, a jak śpiewa, to kartofle po piwnicach gniją

Sırma - nieszczęśliwa w małżeństwie żona Zekkara, łagodna i spokojna, sojuszniczka Zühre

Hasan - ojciec Zühre, oddał ją w ręce Fikreta dla korzyści majątkowej

Beyaz i Ceylan - matka i córka, służące rodziny Karakaya

Mustafa - dziadek Seyita

Necmi - biznesmen, sprzymierzeniec Seyita

Güneş - córka Necmiego, leci na Seyita

Erdal - pomaga rodzinie Seyita, nienawidzi rodu Karakaya

O czym to w ogóle jest?

Zima, mróz trzeszczy pod stopami. Hasan wiezie swoją córkę na jakieś zadupie, żeby oddać ją swojemu pracodawcy za żonę, rzecz jasna nie za darmo. Dziewczyna nie chce ślubu ze starym dziadem, więc wykorzystuje chwilę nieuwagi przydupasa swojego ojca i ucieka. Z deszczu trafia pod rynnę, kiedy zabiera się z kierowcą ciężarówki, który zaczyna się do niej dobierać. Gdy Zühre szarpie się z kierowcą, nadjeżdża Seyit i ją ratuje. Ona jednak jest nieufna i po pewnym czasie każe mu się zatrzymać. Mężczyźnie udaje się jednak przekonać ją, że nie chce jej nic zrobić, ale gdy kobieta wraca do jego samochodu, nagle na drodze pojawia się jej ojciec i siłą zaciąga ją do furgonetki. 

Zühre jest załamana perspektywą małżeństwa z Fikretem i wciąż próbuje temu zapobiec, niestety bez skutku. Jej matka nie jest w stanie sprzeciwić się decyzji swojego męża. Dochodzi do zaślubin, ale po wszystkim dziewczyna rani nożem siebie i Fikreta, a następnie ucieka, przy cichej pomocy Sırmy, która wpuszcza ją do tajemnego podziemnego tunelu, prowadzącego poza posiadłość.

Tak się składa, że kobieta trafia do Seyita, który opatruje jej ranę i pozwala zostać. Tym samym spokojne życie mężczyzny i jego rodziny zostaje zmącone. Zekkar nie ustaje w poszukiwaniach tej, która niemal zabiła jego ojca. Na nieszczęście, zła konkubina ojca Seyita dowiaduje się o Zühre i zdradza Zekkarowi, kto się nią teraz opiekuje. Zekkar jest wściekły. Po pierwsze na ojca, że żeni się z młódką, po drugie, że owa młódka odrzuca jego nachalne zaloty. Potem przez cały serial mści się, chodzi z pistoletem, podpala domy i zabija niewinnych ludzi. Mężczyzna podpala dom Seyita, a wkrótce potem śmiertelnie postrzela na oczach wszystkich jego dziadka. Zühre obwinia się za nieszczęścia, które dotykają Seyita z jej powodu, lecz on zakochuje się w niej i nie przestaje jej pomagać. 

Ocena ogólna

Do zalet Gwiazdy Pasterza zaliczam dobrą obsadę, zwłaszcza rewelacyjnego Selima Bayraktara, który jest tak dobrym aktorem, że zagra każdą rolę i w każdej będzie znakomity. Zekkar w jego wykonaniu jest naprawdę  wiarygodnie odegranym sukinsynem - człowiekiem bezwzględnym i bezlitosnym. Spokojnie można go ustawić w jednym rządku z Canem Manayem i Emirem Kozcuoğlu. Przekonali mnie też odtwórcy ról Zühre i Seyita. Miło było zobaczyć Selin Şekerci w roli dużo lepszej, niż Sude w Gorzkiej Miłości. A Şükrü Özyıldız zgubił swoją grzywę i wyszło mu to na dobre. Z całym szacunkiem, ale ja zawsze omijałam produkcje z jego udziałem szerokim łukiem. Nie wiem dlaczego, tak po prostu, chyba mi się ta czupryna nie podobała. Wyglądał jakby spadł z latającego dywanu. A jako Seyit wygląda wreszcie jak mężczyzna. 

Najważniejszym atutem tej produkcji jest to, iż nie żeruje na wrażliwości widzów, a historia Seyita i Zühre, choć wstrząsająca, nie jest ckliwa. Ani razu nie czułam zażenowania. Mój organizm nie buntował się podczas oglądania i nie włączałam zbyt często trybu śmieszkowania. To bardzo dobrze świadczy o serialu. Jednak trochę zbyt rozlazła fabuła, w której wciąż mielone są te same wątki, zniechęciła mnie do obejrzenia wszystkich odcinków. No bo tak - Zühre najpierw stale ucieka, a potem musi się wciąż spowiadać. Fikret chce wiedzieć, czy spała z Seyitem. Seyit chce wiedzieć, czy spała z Fikretem. Cały dom Karakaya chce wiedzieć, z kim spała Zühre. A Zekkar chodzi wiecznie nabuzowany. I tak w koło Macieju. Przeskok o kilka epizodów w przód wcale nie sprawił, że się pogubiłam i nie wiedziałam, co dalej. Z samych dialogów można było wiele wywnioskować, a reszty się domyślić. Rozczarował mnie finał, który mógł być świetnym cliffhangerem przed nowym sezonem, jednak serial skasowano. W ten sposób mamy kolejne niejednoznaczne zakończenie, a dalsze losy głównych bohaterów możemy sobie tylko samemu wymyślić. 

Serial wpisuję w poczet średniaków, które można obejrzeć, ale nic się nie stanie, gdy się tego nie zrobi. Jeśli jednak ktoś zapyta mnie o tytuł serialu, który opowiada o przedmiotowym traktowaniu kobiet i ich użeraniu się z losem w świecie tradycji i męskiej władzy, szczerze polecę mu właśnie Çoban Yıldızı. Według mnie serial zasługuje na 4 poziomki i szypułkę na 6 możliwych.